راه پیدا کردن ایده های راه اندازی کسب و کار، تلاش برای فکر کردن به ایده های راه اندازی کسب و کار نیست. این است که به دنبال مشکلات باشید، ترجیحاً مشکلاتی که خودتان دارید.
بهترین ایده های راه اندازی کسب و کار سه ویژگی مشترک دارند: آنها چیزی هستند که بنیانگذاران خودشان می خواهند، چیزی هستند که می توانند خودشان بسازند، و چیزهایی هستند که تعداد کمی از دیگران متوجه می شوند ارزش انجام دادن دارند. مایکروسافت، اپل، یاهو، گوگل و فیسبوک همگی از این طریق آغاز شدند.
مشکلات
چرا کار کردن روی مشکلی که دارید اینقدر مهم است؟ در میان چیزهای دیگر، تضمین می کند که مشکل واقعاً وجود دارد. به نظر بدیهی می رسد که بگوییم شما فقط باید روی مشکلاتی کار کنید که وجود دارند. و با این حال، شایع ترین اشتباهی که استارتاپ ها مرتکب می شوند این است که مشکلاتی را حل می کنند که کسی ندارد.
من خودم آن را ساختم. در سال 1995 شرکتی را راه اندازی کردم تا گالری های هنری را به صورت آنلاین راه اندازی کنم. اما گالری ها نمی خواستند آنلاین باشند. اینگونه نیست که تجارت هنر کار می کند. پس چرا 6 ماه برای این ایده احمقانه کار کردم؟ چون به کاربران توجه نکردم. من مدلی از جهان اختراع کردم که مطابق با واقعیت نبود و از همانجا کار کردم. تا زمانی که سعی نکردم کاربران را متقاعد کنم که برای آنچه ساخته ایم پول بپردازند، متوجه نشدم که مدل من اشتباه است. حتی بعد از آن هم خیلی طول کشید تا متوجه شوم. من به مدل جهانم وابسته بودم و زمان زیادی را روی نرم افزار گذاشته بودم. آنها باید آن را می خواستند!
چرا اینقدر بنیانگذار چیزهایی می سازند که کسی نمی خواهد؟ زیرا آنها با تلاش برای فکر کردن به ایده های راه اندازی کسب و کار شروع می کنند. نه تنها ایده های خوب کمی به دست می دهد، بلکه ایده های بدی را به وجود می آورد که به اندازه کافی قانع کننده به نظر می رسند تا شما را فریب دهند تا روی آنها کار کنید.
در YC ما اینها را «ساخته شده» یا «کمدی موقعیت» می نامیم. تصور کنید یکی از شخصیت‌های یک برنامه تلویزیونی در حال راه اندازی یک استارتاپ است. نویسندگان باید چیزی را برای انجام دادن آن اختراع کنند. اما ارائه ایده های خوب برای راه اندازی کسب و کار سخت است. چیزی نیست که بتوانید به درخواست آن را انجام دهید. بنابراین (مگر اینکه فوق العاده خوش شانس باشند) نویسندگان به ایده ای می رسند که به نظر می رسد قابل قبول است، اما در واقع بد است.
به عنوان مثال، یک شبکه اجتماعی برای صاحبان حیوانات خانگی. به نظر واضح اشتباه نیست. میلیون ها نفر حیوان خانگی دارند. اغلب آنها به حیوانات خانگی خود اهمیت می دهند و هزینه زیادی برای آنها می کنند. مطمئناً بسیاری از این افراد دوست دارند سایت اینترنتی داشته باشند که بتوانند در آن با سایر صاحبان حیوانات خانگی صحبت کنند. شاید همه آنها نه، اما اگر فقط 2 یا 3 درصد بازدیدکنندگان منظم باشند، می توانید میلیون ها کاربر داشته باشید. می توانید به آنها پیشنهادات هدفمند ارائه دهید و شاید برای ویژگی های پریمیوم هزینه دریافت کنید.
خطر یک ایده ای مانند این زمانی است که آن را توسط دوستانتان با حیوانات خانگی اجرا می کنید، آنها نمی گویند “من هرگز از این استفاده نمی کنم.” آنها می گویند “آره، شاید بتوانم ببینم از چیزی شبیه به آن استفاده کنم.” حتی زمانی که استارتاپ راه اندازی می شود، برای بسیاری از افراد قابل قبول به نظر می رسد. آنها نمی خواهند خودشان از آن استفاده کنند، حداقل نه در حال حاضر، اما می توانند تصور کنند که افراد دیگری آن را می خواهند. آن واکنش را در کل جمعیت جمع کنید، و شما صفر کاربر دارید.
خوب
وقتی یک استارتاپ راه اندازی می شود، باید حداقل چند کاربری وجود داشته باشد که واقعاً به چیزی که می سازند نیاز دارند – نه فقط افرادی که می توانند خود را در حال استفاده از آن در یک روز ببینند، بلکه افرادی که آن را فوراً می خواهند. معمولاً این گروه اولیه از کاربران کوچک هستند، به این دلیل ساده که اگر چیزی وجود داشت که تعداد زیادی از مردم به آن نیاز فوری داشتند و می‌توانست با مقدار تلاشی که یک استارتاپ معمولاً برای نسخه یک انجام می‌دهد ساخته شود، احتمالاً قبلاً وجود داشت. به این معنی است که شما باید در یک بعد به مصالحه بپردازید: می توانید چیزی بسازید که تعداد زیادی از مردم به مقدار کمی می خواهند، یا چیزی که تعداد کمی از مردم به مقدار زیادی می خواهند. مورد دوم را انتخاب کنید. نه همه ایده های این نوع ایده های راه اندازی خوبی هستند، اما تقریباً همه ایده های راه اندازی خوبی از این نوع هستند.
یک نمودار را تصور کنید که محور x آن تمام افرادی را که ممکن است به آنچه شما در حال ساختن آن هستند نشان می دهد و محور y آن نشان می دهد که چقدر به آن نیاز دارند. اگر مقیاس محور y را معکوس کنید، می توانید شرکت ها را به عنوان سوراخ تصور کنید. گوگل یک گودال عظیم است: صدها میلیون نفر از آن استفاده می کنند و به آن نیاز زیادی دارند. یک استارتاپ تازه کار نمی تواند انتظار داشته باشد که آن حجم زیادی را استخراج کند. بنابراین شما دو انتخاب در مورد شکل سوراخی که با آن شروع می کنید دارید. می توانید یک سوراخی را که پهن اما کم عمق است، یا یکی که باریک و عمیق است، مانند یک چاه، حفر کنید.
ایده های راه اندازی ساخته شده معمولاً از نوع اول هستند. بسیاری از مردم به طور جزئی به یک شبکه اجتماعی برای صاحبان حیوانات خانگی علاقه مند هستند.
تقریباً همه ایده های راه اندازی خوب از نوع دوم هستند. مایکروسافت یک چاه بود وقتی Altair Basic را ساخت. تنها چند هزار مالک Altair وجود داشت، اما بدون این نرم افزار، آنها در حال برنامه نویسی در زبان ماشین بودند. سی سال بعد فیس بوک شکل مشابهی داشت. اولین سایت آنها منحصراً برای دانشجویان هاروارد بود که تنها چند هزار نفر هستند، اما آن چند هزار کاربر به آن نیاز زیادی داشتند.
وقتی ایده ای برای راه اندازی دارید، از خود بپرسید: چه کسی این را همین الان می خواهد؟ چه کسی اینقدر به آن نیاز دارد که از آن استفاده کند حتی زمانی که یک نسخه یک خرابی ساخته شده توسط یک استارتاپ دو نفره است که آنها هرگز از آن نشنیده اند؟ اگر نمی توانید به این سوال پاسخ دهید، ایده احتمالاً بد است.
شما نیازی به باریک بودن چاه به خودی خود ندارید. عمق آن چیزی است که شما نیاز دارید؛ شما باریک بودن را به عنوان یک محصول جانبی از بهینه سازی برای عمق (و سرعت) دریافت می کنید. اما تقریباً همیشه این کار را انجام می دهید. در عمل، ارتباط بین عمق و باریک بودن آنقدر قوی است که وقتی می دانید که یک ایده به گروه یا نوع خاصی از کاربر جذابیت زیادی دارد، نشانه خوبی است.
اما در حالی که تقاضای شکل چاه مانند تقریباً یک شرط لازم برای یک ایده راه اندازی خوب است، اما کافی نیست. اگر مارک زاکربرگ چیزی ساخته بود که فقط می توانست به دانشجویان هاروارد جذابیت داشته باشد، این ایده راه اندازی خوبی نبود. فیس بوک یک ایده خوب بود زیرا با یک بازار کوچک شروع شد که یک مسیر سریع از آن وجود داشت. دانشگاه ها به اندازه کافی شبیه هستند که اگر یک فیس بوک بسازید که در هاروارد کار کند، در هر دانشگاهی کار می کند. بنابراین به سرعت در تمام دانشگاه ها گسترش یافت.
به همین ترتیب برای مایکروسافت: Basic برای Altair؛ Basic برای سایر ماشین ها؛ زبان های دیگر به غیر از Basic؛ سیستم عامل ها؛ برنامه ها؛ IPO.
خود
چگونه می توانید تشخیص دهید که آیا یک ایده راه اندازی مسیر موفقیت دارد؟ چگونه می توانید تشخیص دهید که آیا چیزی جرقه یک شرکت بزرگ است یا فقط یک محصول خاص؟ اغلب شما نمی توانید. بنیانگذاران Airbnb در ابتدا متوجه نشدند که در چه بازار بزرگی فعالیت می کنند. آنها در ابتدا ایده بسیار محدودتری داشتند. آنها می خواستند میزبان ها در طول کنفرانس ها فضای خود را اجاره دهند. آنها پیش بینی گسترش این ایده را نمی کردند. این ایده به تدریج بر آنها تحمیل شد. تنها چیزی که آنها در ابتدا می دانستند این بود که روی چیزی هستند. این احتمالاً همان چیزی است که بیل گیتس یا مارک زاکربرگ در ابتدا می دانستند.
گاهی اوقات از همان ابتدا واضح است که آیا مسیری برای خروج از طاقچه اولیه وجود دارد. و گاهی اوقات می توانم مسیری را ببینم که بلافاصله مشخص نیست. این یکی از تخصص های ما در YC است. اما با هر چقدر تجربه ای که داشته باشید، محدودیت هایی در مورد اینکه این کار چقدر خوب می تواند انجام شود وجود دارد. مهمترین نکته ای که باید در مورد مسیرهای خروج از ایده اولیه درک کنید این است که دیدن آن سخت است.
بنابراین اگر نمی توانید پیش بینی کنید که آیا مسیری برای خروج از یک ایده وجود دارد، چگونه بین ایده ها انتخاب می کنید؟ حقیقت ناامید کننده اما جالبی است: اگر فرد مناسبی باشید، حدس های مناسبی دارید. اگر در زمینه ای پیشرو هستید که به سرعت در حال تغییر است، زمانی که حدس می زنید چیزی ارزش انجام دادن دارد، بیشتر احتمال دارد درست باشید.
در کتاب “ذن و هنر نگهداری موتورسیکلت”، رابرت پیرسیگ می گوید: می خواهید بدانید که چگونه یک نقاشی کامل بکشید؟ این آسان است. خود را کامل کنید و سپس به طور طبیعی نقاشی کنید. از زمانی که این متن را در دبیرستان خواندم، در مورد آن فکر کرده ام. مطمئن نیستم که توصیه او برای نقاشی به طور خاص چقدر مفید است، اما به خوبی در این موقعیت قرار می گیرد. بر اساس تجربه، راه داشتن ایده های راه اندازی خوب این است که به نوع فردی تبدیل شوید که آنها را دارد.
بودن در پیشرو بودن یک زمینه به این معنا نیست که شما باید یکی از افرادی باشید که آن را به جلو می برید. شما همچنین می توانید به عنوان یک کاربر پیشرو باشید.که فیس بوک به این دلیل به مارک زاکربرگ ایده خوبی نیست که به نظر می رسید که او یک برنامه نویس بود، بلکه به این دلیل بود که او از کامپیوترها بسیار استفاده می کرد. اگر در سال 2004 از اکثر افراد 40 ساله می پرسیدید که آیا می خواهند زندگی خود را نیمه عمومی در اینترنت منتشر کنند، از این ایده وحشت زده می شدند. اما مارک قبلاً به صورت آنلاین زندگی می کرد. برای او طبیعی به نظر می رسید.
پاول بوخهایت می گوید افرادی پیشرو در یک زمینه به سرعت در حال تغییر هستند، “در آینده زندگی می کنند.” آن را با پیرسیگ ترکیب کنید و به این نتیجه می رسید: در آینده زندگی کنید، سپس آنچه را که کم است بسازید. این توصیف می کند که چگونه بسیاری یا شاید بیشتر استارتاپ های بزرگ شروع شده اند. نه اپل، نه یاهو، نه گوگل و نه فیس بوک در ابتدا قرار نبود شرکت باشند. آنها از چیزهایی که بنیانگذارانشان ساختند به وجود آمدند زیرا به نظر می رسید شکافی در دنیا وجود دارد.
اگر به روشی که بنیانگذاران موفق ایده های خود را داشته اند نگاه کنید، عموماً نتیجه برخورد یک محرک خارجی با یک ذهن آماده است. بیل گیتس و پل آلن در مورد Altair می شنوند و فکر می کنند “من فکر می کنم می توانیم یک مفسر Basic برای آن بنویسیم.” درو هوستون متوجه می شود که فلش مموری خود را فراموش کرده است و فکر می کند “واقعاً باید فایل هایم را به صورت آنلاین داسته باشم.” افراد زیادی در مورد Altair شنیده بودند. بسیاری فلش مموری را فراموش کرده اند. دلیلی که این محرک ها باعث شدند آن بنیانگذاران شرکت هایی را راه اندازی کنند این بود که تجربیاتشان آنها را آماده کرده بود تا فرصت هایی را که آنها نشان می دادند، متوجه شوند.
فعلی که می خواهید در مورد ایده های راه اندازی استفاده کنید، “فکر کردن” نیست، بلکه “توجه کردن” است. در YC، به ایده هایی که به طور طبیعی از تجربیات خود بنیانگذاران رشد می کنند، ایده های راه اندازی “ارگانیک” می گوییم.ایده های راه اندازی موفق تقریباً همه به این شکل شروع می شوند.
این ممکن است آن چیزی نباشد که شما می خواستید بشنوید. ممکن است انتظار دستور العمل هایی برای ارائه ایده های راه اندازی داشته باشید، و در عوض من به شما می گویم که کلید داشتن ذهنی است که به درستی آماده شده باشد. اما هرچند ناامیدکننده باشد، این حقیقت است. و این یک دستور العمل از نوع خاصی است، فقط یکی که در بدترین حالت یک سال طول می کشد و نه یک آخر هفته.
اگر در پیشرو بودن زمینه ای به سرعت در حال تغییر نیستید، می توانید به یکی برسید. به عنوان مثال، هر کسی که به اندازه کافی باهوش باشد، احتمالاً می تواند در عرض یک سال به لبه برنامه نویسی (به عنوان مثال، ساخت برنامه های تلفن همراه) برسد. از آنجایی که یک استارتاپ موفق حداقل 3-5 سال از زندگی شما را مصرف خواهد کرد، یک سال آماده سازی سرمایه گذاری منطقی خواهد بود. به خصوص اگر به دنبال هم بنیانگذار نیز هستید.
شما برای قرار گرفتن در پیشرو بودن یک زمینه که به سرعت در حال تغییر است، نیازی به یادگیری برنامه نویسی ندارید. حوزه های دیگری نیز به سرعت تغییر می کنند. اما اگرچه یادگیری هک کردن ضروری نیست، اما برای آینده قابل پیش بینی کافی است. همانطور که مارک آندرسن می گوید، نرم افزار جهان را می خورد و این روند دهه ها باقی مانده است.
دانستن نحوه هک کردن همچنین به این معنی است که وقتی ایده هایی دارید، می توانید آنها را پیاده سازی کنید. این ضروری نیست (جف بزوس نمی توانست)، اما یک مزیت است. این یک مزیت بزرگ است، زمانی که در حال بررسی ایده ای مانند قرار دادن یک فیس بوک دانشگاهی آنلاین هستید، اگر به جای اینکه فقط فکر کنید “این یک ایده جالب است”، می توانید به جای آن فکر کنید “این یک ایده جالب است. من امشب سعی می کنم نسخه اولیه ای بسازم.” حتی بهتر است وقتی هم برنامه نویس هستید و هم کاربر هدف، زیرا سپس چرخه تولید نسخه های جدید و آزمایش آنها روی کاربران می تواند در یک سر اتفاق بیفتد.
شناسایی
هنگامی که در برخی از جنبه ها در آینده زندگی می کنید، یک راه برای متوجه شدن ایده های راه اندازی این است که به دنبال چیزهایی باشید که به نظر می رسد وجود ندارند. اگر واقعاً در پیشرو بودن یک زمینه به سرعت در حال تغییر هستید، چیزهایی وجود خواهند داشت که به وضوح وجود ندارند. آن چیزی که آشکار نیست این است که آنها ایده های راه اندازی هستند. بنابراین، اگر می خواهید ایده های راه اندازی پیدا کنید، صرفاً فیلتر “چه چیزی وجود ندارد؟” را روشن نکنید. همچنین هر فیلتر دیگری را، به ویژه “آیا این می تواند یک شرکت بزرگ باشد؟” را خاموش کنید. زمان زیادی برای اعمال این تست بعداً وجود دارد. اما اگر در ابتدا به این فکر می کنید، ممکن است نه تنها بسیاری از ایده های خوب را فیلتر کند، بلکه باعث شود روی ایده های بد تمرکز کنید.
مدتی طول می کشد تا بیشتر چیزهایی که وجود ندارند را ببینید. تقریباً باید خودتان را مجبور کنید ایده هایی را که در اطراف خود می بینید، ببینید.
اما می دانید که ایده ها وجود دارند. این یکی از آن مشکلاتی نیست که ممکن است پاسخی نداشته باشد. این غیرممکن است که این دقیقاً زمانی باشد که پیشرفت تکنولوژیک متوقف می شود. می توانید مطمئن باشید که مردم در سال های آینده چیزهایی خواهند ساخت که باعث شود فکر کنید “قبل از این چه کردم؟”
و هنگامی که این مشکلات حل شوند، به احتمال زیاد در گذشته نگری کاملاً واضح به نظر می رسند. کاری که باید انجام دهید این است که فیلترهایی را که معمولاً مانع از دیدن آنها می شوند را خاموش کنید. قدرتمندترین فیلتر صرفاً پذیرفتن وضعیت فعلی جهان به عنوان امر مسلم است. حتی رادیکال‌ترین افراد با ذهنی باز نیز اکثراً این کار را می‌کنند. اگر برای زیر سوال بردن همه چیز متوقف شوید، نمی توانید از رختخواب خود به درب جلو برسید.
اما اگر به دنبال ایده های راه اندازی هستید، می توانید برخی از کارایی های وضعیت فعلی را قربانی کنید و شروع به زیر سوال بردن چیزها کنید. چرا صندوق ورودی ایمیل شما پر از ایمیل است؟ به دلیل اینکه ایمیل های زیادی دریافت می کنید، یا به دلیل اینکه حذف ایمیل از صندوق ورودی دشوار است؟ چرا اینقدر ایمیل دریافت می کنید؟ مردم با فرستادن ایمیل به شما چه مشکلاتی را سعی در حل دارند؟ آیا راه های بهتری برای حل آنها وجود دارد؟ و چرا حذف ایمیل از صندوق ورودی دشوار است؟ چرا پس از خواندن ایمیل ها آنها را نگه می دارید؟ آیا صندوق ورودی ابزار بهینه برای این کار است؟
به خصوص توجهی به چیزهایی که شما را اذیت می کند، داشته باشید. مزیت پذیرفتن وضعیت فعلی به عنوان امر مسلم تنها این نیست که زندگی (به صورت محلی) را کارآمدتر می کند، بلکه زندگی را قابل تحمل تر می کند. اگر در مورد همه چیزهایی که در 50 سال آینده به دست خواهیم آورد اما هنوز نداریم، می دانستید، زندگی امروز را بسیار محدود می یافتید، همانطور که کسی از زمان حال اگر با ماشین زمان به 50 سال قبل فرستاده می شد، اینطور می شد. وقتی چیزی شما را آزار می دهد، ممکن است به این دلیل باشد که در آینده زندگی می کنید.
هنگامی که مشکل مناسبی پیدا کردید، احتمالاً باید بتوانید آن را به عنوان یک مشکل واضح توصیف کنید، حداقل برای خودتان. هنگامی که Viaweb را راه اندازی کردیم، همه فروشگاه های آنلاین توسط طراحان وب که صفحات HTML جداگانه می ساختند، به صورت دستی ساخته می شدند. برای ما به عنوان برنامه نویس واضح بود که این سایت ها باید توسط نرم افزار تولید شوند.
به این معنی که، به اندازه کافی عجیب، ارائه ایده های راه اندازی، یک مسئله دیدن چیزهای واضح است. این نشان می دهد که این فرآیند چقدر عجیب است: شما سعی می کنید چیزهایی را ببینید که واضح هستند، اما با این حال آنها را ندیده اید.
از آنجایی که کاری که باید در اینجا انجام دهید این است که ذهن خود را باز کنید، ممکن است بهتر باشد که حمله مستقیم خیلی زیادی به مشکل نکنید – یعنی بنشینید و سعی کنید به ایده هایی فکر کنید. بهترین نقشه ممکن است فقط اجرای یک فرآیند پس زمینه باشد، به دنبال چیزهایی باشید که به نظر می رسد وجود ندارند.
روی مشکلات سخت کار کنید، که عمدتاً توسط کنجکاوی هدایت می شود، اما یک خود دوم داشته باشید که مراقب شانه های شما باشد و به دنبال شکاف ها و ناهنجاری ها باشد.
به خودتان کمی زمان بدهید. شما کنترل زیادی بر سرعتی که ذهن خود را به ذهنی آماده تبدیل می کنید دارید، اما کنترل کمتری بر محرک هایی دارید که زمانی که به آن برخورد می کنند، ایده ها را ایجاد می کنند. اگر بیل گیتس و پل آلن خود را محدود می کردند که در یک ماه به یک ایده راه اندازی برسند، چه می شد اگر یک ماه قبل از ظهور Altair را انتخاب می کردند؟ آنها احتمالاً روی یک ایده کمتر امیدوارکننده کار می کردند. Drew Houston قبل از Dropbox روی یک ایده کمتر امیدوارکننده کار کرد: یک استارتاپ آماده سازی SAT. اما Dropbox ایده بسیار بهتری بود، هم به معنای مطلق و هم به عنوان مطابقت با مهارت های او.
یک راه خوب برای فریب دادن خود برای متوجه شدن ایده ها این است که روی پروژه هایی کار کنید که به نظر می رسد جالب باشند. اگر این کار را انجام دهید، به طور طبیعی تمایل دارید چیزهایی بسازید که وجود ندارند. ساختن چیزی که قبلاً وجود داشته است، جالب به نظر نمی رسید.
درست همانطور که سعی در فکر کردن به ایده های راه اندازی اغلب منجر به ایجاد ایده های بد می شود، کار بر روی چیزهایی که می توان آنها را “اسباب بازی” توصیف کرد، اغلب منجر به ایجاد ایده های خوب می شود. وقتی چیزی به عنوان اسباب بازی توصیف می شود، یعنی همه چیزهایی را که یک ایده نیاز دارد به جز مهم بودن دارد. جالب است؛ کاربران آن را دوست دارند؛ فقط مهم نیست. اما اگر در آینده زندگی می کنید و چیزی جالب می سازید که کاربران دوست دارند، ممکن است مهم تر از آنچه افراد بیرونی فکر می کنند باشد.
در YC هیجان زده می شویم وقتی با استارتاپ هایی آشنا می شویم که روی چیزهایی کار می کنند که می توانیم تصور کنیم دانای همه در انجمن ها آنها را به عنوان اسباب بازی رد می کنند. برای ما این شواهد مثبتی است که یک ایده خوب است.
اگر می توانید دیدگاه بلندمدت داشته باشید (و به طور بحث برانگیزی نمی توانید از این کار خودداری کنید)، می توانید “در آینده زندگی کنید و آنچه را که وجود ندارد بسازید” را به چیزی حتی بهتر تبدیل کنید: در آینده زندگی کنید و آنچه را که جالب به نظر می رسد بسازید.
دانشگاه
آنچه من به دانشجویان دانشگاهی توصیه می کنم این است که به جای تلاش برای یادگیری در مورد «کارآفرینی»، کارهایی را انجام دهند که آنها را به آینده سوق می دهد. کارآفرینی چیزی است که شما با انجام آن به بهترین وجه یاد می گیرید. نمونه های موفق ترین بنیانگذاران این موضوع را روشن می کند. چیزی که شما باید در دانشگاه وقت خود را صرف آن کنید، این است که خود را به سمت آینده سوق دهید. کالج یک فرصت بی نظیر برای انجام این کار است. چه اتلاف وقت است که با صرف وقت برای یادگیری در مورد بخش آسان کارآفرینی، فرصتی را برای حل کردن بخش سخت راه اندازی یک استارتاپ – تبدیل شدن به نوع فردی که می تواند ایده های استارتاپی ارگانیک داشته باشد – قربانی کنید. به خصوص از آنجایی که حتی در مورد آن چیز زیادی یاد نخواهید گرفت، مانند اینکه در یک کلاس در مورد رابطه جنسی چیزی یاد بگیرید. تنها چیزی که یاد خواهید گرفت کلمات برای چیزها است.
درگیری دامنه ها یک منبع ایده آل برای ایده ها است. اگر دانش زیادی در مورد برنامه نویسی دارید و شروع به یادگیری در مورد زمینه دیگری می کنید، به احتمال زیاد مشکلاتی را خواهید دید که نرم افزار می تواند آنها را حل کند. در واقع، شما دو برابر بیشتر احتمال دارد که مشکلات خوبی را در دامنه دیگری پیدا کنید: (الف) ساکنان آن دامنه به اندازه افراد نرم افزاری احتمال ندارد که مشکلات خود را با نرم افزار حل کرده باشند، و (ب) از آنجایی که شما کاملاً نادان وارد دامنه جدید می شوید، حتی نمی دانید وضعیت فعلی چیست که آن را به عنوان امر مسلم بپذیرید.
بنابراین اگر یک رشته CS هستید و می خواهید یک استارتاپ راه اندازی کنید، به جای شرکت در کلاس کارآفرینی، بهتر است در کلاس دیگری مانند ژنتیک شرکت کنید. یا بهتر از آن، بروید برای یک شرکت بیوتکنولوژی کار کنید. رشته های CS معمولاً در تابستان در شرکت های سخت افزار یا نرم افزار کامپیوتر شغل پیدا می کنند. اما اگر می خواهید ایده های استارتاپی پیدا کنید، ممکن است بهتر باشد در تابستان در یک زمینه نامربوط شغل پیدا کنید.
یا کلاس های اضافی نگیرید و فقط چیز بسازید. تصادفی نیست که مایکروسافت و فیس بوک هر دو در ژانویه کار خود را شروع کردند. در هاروارد، این دوره مطالعه است، زمانی که دانشجویان کلاسی برای شرکت ندارند زیرا قرار است برای امتحانات نهایی مطالعه کنند.
اما احساس نکنید که باید چیزهایی بسازید که به استارتاپ تبدیل شوند. این بهینه سازی زودرس است. فقط چیز بسازید. ترجیحاً با دانشجویان دیگر. فقط کلاس‌ها نیستند که دانشگاه را به مکان مناسبی برای سوق دادن خود به سمت آینده تبدیل می‌کنند. شما همچنین در محاصره افراد دیگری هستید که سعی می کنند همین کار را انجام دهند. اگر با آنها روی پروژه ها کار کنید، در نهایت نه تنها ایده های ارگانیک تولید خواهید کرد، بلکه ایده های ارگانیک با تیم های بنیانگذار ارگانیک تولید خواهید کرد – و این، از نظر تجربی، بهترین ترکیب است.
از تحقیق حذر کنید. اگر یک دانشجوی کارشناسی چیزی بنویسد که همه دوستانش شروع به استفاده از آن کنند، به احتمال زیاد نشان دهنده یک ایده استارتاپی خوب است. در حالی که یک رساله دکتری به احتمال زیاد اینطور نیست. به دلایلی، هرچه یک پروژه بیشتر به عنوان تحقیق در نظر گرفته شود، احتمال کمتری وجود دارد که چیزی باشد که بتوان آن را به یک استارتاپ تبدیل کرد. فکر می کنم دلیل این امر این است که زیرمجموعه ایده هایی که به عنوان تحقیق در نظر گرفته می شوند آنقدر باریک است که بعید است پروژه‌ای که این محدودیت را برآورده می‌کند، محدودیت عمود بر حل مشکلات کاربران را نیز برآورده کند. در حالی که زمانی که دانشجویان (یا اساتید) چیزی را به عنوان یک پروژه جانبی می سازند، به طور خودکار به سمت حل مشکلات کاربران گرایش پیدا می کنند – شاید حتی با انرژی اضافی که از رهایی از محدودیت های تحقیق به دست می آید.
رقابت
از آنجایی که یک ایده خوب باید واضح به نظر برسد، زمانی که یکی دارید، احساس می کنید که دیر شده است. نگذارید این شما را دلسرد کند. نگرانی از اینکه دیر شده اید یکی از نشانه های یک ایده خوب است. ده دقیقه جستجو در وب معمولاً این سوال را حل می کند. حتی اگر کسی را پیدا کنید که روی همان چیز کار می کند، احتمالاً خیلی دیر نشده است. بسیار نادر است که استارتاپ‌ها توسط رقبا کشته شوند – آنقدر نادر که تقریباً می‌توانید این احتمال را نادیده بگیرید. بنابراین، مگر اینکه رقیبی را با نوعی قفل‌شدگی کشف کنید که از انتخاب شما توسط کاربران جلوگیری کند، از این ایده صرف نظر نکنید.
اگر مطمئن نیستید، از کاربران بپرسید. سوال اینکه آیا شما خیلی دیر آمده اید یا خیر، در این سوال که آیا کسی به طور فوری به چیزی که قصد ساخت آن را دارید نیاز دارد، خلاصه می شود. اگر چیزی دارید که هیچ رقیبی ندارد و برخی از کاربران به طور فوری به آن نیاز دارند، یک سرپل دارید.
سپس سوال این است که آیا این سرپل به اندازه کافی بزرگ است؟ یا از آن مهمتر، چه کسی در آن است: اگر سرپل از افرادی تشکیل شده باشد که کارهایی را انجام می دهند که افراد زیادی در آینده انجام خواهند داد، پس به احتمال زیاد به اندازه کافی بزرگ است، مهم نیست که چقدر کوچک است. به عنوان مثال، اگر چیزی را می سازید که به دلیل کارکردن روی گوشی‌ها با رقبای متمایز می شود، اما فقط روی جدیدترین گوشی ها کار می کند، این احتمالاً یک سرپل به اندازه کافی بزرگ است.
در سمت انجام کارهایی که در آن با رقبا روبرو می شوید، اشتباه کنید. بنیانگذاران بی تجربه معمولاً بیش از آنچه سزاوار است به رقبا اعتبار می دهند. اینکه شما موفق شوید یا نه، بیشتر به شما بستگی دارد تا به رقبا. بنابراین بهتر است یک ایده خوب با رقیب داشته باشید تا یک ایده بد بدون رقیب.
تا زمانی که نظریه ای در مورد اینکه همه افراد دیگر در آن چه چیزی را نادیده می گیرند، نیازی به نگرانی در مورد ورود به یک “بازار شلوغ” ندارید. در واقع این یک نقطه شروع بسیار امیدوارکننده است. گوگل از این نوع ایده بود. تز شما باید دقیق تر از “ما می خواهیم یک x بسازیم که مکنده نباشد” باشد. شما باید بتوانید آن را بر حسب چیزی که شرکت‌های پیشرو نادیده می‌گیرند، بیان کنید. بهترین حالت زمانی است که می توانید بگویید آنها شجاعت عقاید خود را نداشتند و برنامه شما همان چیزی است که اگر آنها بینش های خود را دنبال می کردند انجام می دادند. گوگل هم از این نوع ایده بود. موتورهای جستجویی که قبل از آنها آمدند از رادیکال ترین پیامدهای کاری که انجام می دادند – به ویژه اینکه هر چه کار بهتری انجام دهند، کاربران سریعتر ترک می کنند – طفره رفتند.
یک بازار شلوغ در واقع نشانه خوبی است، زیرا به این معنی است که هم تقاضا وجود دارد و هم اینکه هیچ یک از راه حل های موجود به اندازه کافی خوب نیستند. یک استارتاپ نمی تواند امیدوار باشد که وارد بازاری شود که به وضوح بزرگ است و با این حال در آن هیچ رقیبی ندارد. بنابراین، هر استارتاپی که موفق شود، یا وارد بازاری با رقبا می شود، اما مسلح به نوعی سلاح مخفی که همه کاربران را به سمت خود جذب می کند (مانند گوگل)، یا وارد بازاری می شود که کوچک به نظر می رسد اما بزرگ خواهد شد (مانند مایکروسافت).
فیلترها
دو فیلتر دیگر وجود دارد که باید آنها را خاموش کنید تا بتوانید ایده های استارتاپی را متوجه شوید: فیلتر غیرجذاب و فیلتر سختی.
اکثر برنامه نویسان آرزو می کنند که بتوانند با نوشتن کد درخشان، انتقال آن به سرور و دریافت پول زیاد از کاربران، یک استارتاپ راه اندازی کنند. آنها ترجیح می دهند با مشکلات خسته کننده سر و کار نداشته باشند یا به روش های آشفته با دنیای واقعی درگیر نشوند. که یک ترجیح منطقی است، زیرا چنین چیزهایی شما را کند می کند. اما این ترجیح آنقدر گسترده است که فضای ایده های استارتاپی مناسب به طور کامل خالی شده است. اگر اجازه دهید ذهن شما چند بلوک پایین تر از خیابان به سمت ایده های آشفته و خسته کننده سرگردان شود، ایده های ارزشمندی را پیدا خواهید کرد که منتظر اجرا هستند.
فیلتر سختی آنقدر خطرناک است که من یک مقاله جداگانه در مورد شرایطی که ایجاد می کند نوشتم، که آن را نابینایی سختی نامیدم. من Stripe را به عنوان نمونه ای از یک استارتاپ که از خاموش کردن این فیلتر بهره مند شد، ذکر کردم، و این یک نمونه بسیار چشمگیر است. هزاران برنامه نویس در موقعیتی بودند که این ایده را ببینند. هزاران برنامه نویس می دانستند که پردازش پرداخت ها قبل از Stripe چقدر دردسرساز است. اما وقتی به دنبال ایده های استارتاپی بودند، این ایده را ندیدند، زیرا ناخودآگاه از برخورد با پرداخت ها هراس داشتند. و برخورد با پرداخت ها برای Stripe یک سختی است، اما غیرقابل تحمل نیست. در واقع، آنها ممکن است درد خالص کمتری داشته باشند. از آنجایی که ترس از برخورد با پرداخت ها اکثر مردم را از این ایده دور نگه می داشت، Stripe در سایر زمینه هایی که گاهی اوقات دردسرساز هستند، مانند جذب کاربر، حرکت نسبتاً آرامی داشته است. آنها مجبور نبودند خیلی تلاش کنند تا خود را به گوش کاربران برسانند، زیرا کاربران با ناامیدی منتظر چیزی بودند که آنها می ساختند.
فیلتر غیرجذاب شبیه فیلتر سختی است، با این تفاوت که شما را از کار بر روی مشکلاتی که به آنها بیزارید دور نگه می دارد تا مشکلاتی که از آنها می ترسید. ما بر این مشکل غلبه کردیم تا روی Viaweb کار کنیم. چیزهای جالبی در مورد معماری نرم افزار ما وجود داشت، اما ما به خودی خود به تجارت الکترونیکی علاقه مند نبودیم. با این حال، می توانستیم ببینیم که این مشکلی است که باید حل شود.
خاموش کردن فیلتر سختی از خاموش کردن فیلتر غیرجذاب مهمتر است، زیرا فیلتر سختی بیشتر احتمال دارد توهم باشد. و حتی به همان درجه ای که اینطور نیست، شکل بدتری از خودخواهی است. راه اندازی یک استارتاپ موفق صرف نظر از اینکه چه باشد، نسبتاً پر زحمت خواهد بود. حتی اگر محصول مستلزم schleps زیادی نباشد، باز هم با سرمایه گذاران، استخدام و اخراج افراد و غیره سروکار خواهید داشت. بنابراین، اگر ایده ای وجود دارد که فکر می کنید جالب است، اما به دلیل ترس از schleps مربوطه از آن دور نگه می دارید، نگران نباشید: هر ایده به اندازه کافی خوب تعداد زیادی از آنها را خواهد داشت.
فیلتر غیرجذاب، در حالی که هنوز منبع خطا است، به اندازه فیلتر سختی بی فایده نیست. اگر در پیشرو بودن یک زمینه ای هستید که به سرعت در حال تغییر است، ایده های شما در مورد اینکه چه چیزی جذاب است، تا حدودی با آنچه در عمل ارزشمند است، همبستگی خواهد داشت. به خصوص با افزایش سن و تجربه. به علاوه، اگر ایده ای را جذاب بدانید، با اشتیاق بیشتری روی آن کار خواهید کرد.
دستورها
بهترین راه برای کشف ایده های استارتاپی، تبدیل شدن به شخصی است که آنها را دارد و سپس هر چیزی را که به آن علاقه دارید بسازید، اما گاهی اوقات این فرصت را ندارید. گاهی اوقات شما نیاز به یک ایده در حال حاضر دارید. به عنوان مثال، اگر روی یک استارتاپ کار می کنید و ایده اولیه شما بد شد.
در بقیه این مقاله در مورد ترفندهایی برای رسیدن به ایده های استارتاپی در صورت تقاضا صحبت خواهم کرد. اگرچه از نظر تجربی بهتر است از استراتژی ارگانیک استفاده کنید، اما می توانید از این طریق نیز موفق شوید. شما فقط باید منضبط تر باشید. هنگامی که از روش ارگانیک استفاده می کنید، حتی متوجه ایده ای نمی شوید مگر اینکه مدرکی باشد که چیزی واقعاً گم شده است. اما زمانی که به طور آگاهانه برای فکر کردن به ایده های استارتاپی تلاش می کنید، باید این محدودیت طبیعی را با انضباط شخصی جایگزین کنید. شما ایده های بسیار بیشتری خواهید دید که اکثر آنها بد هستند، بنابراین باید بتوانید آنها را فیلتر کنید.
یکی از بزرگترین خطرات عدم استفاده از روش ارگانیک، مثال روش ارگانیک است. ایده های ارگانیک مانند الهامات هستند. داستان های زیادی در مورد استارتاپ های موفق وجود دارد که زمانی شروع شد که بنیانگذاران ایده ای داشتند که به نظر دیوانه کننده می آمد اما “فقط می دانستند” که امیدوارکننده است. زمانی که در مورد ایده ای که هنگام تلاش برای رسیدن به ایده های استارتاپی داشته اید، این احساس را دارید، احتمالاً اشتباه می کنید.
هنگام جستجوی ایده ها، در مناطقی به دنبال آنها بگردید که در آنها تخصص دارید. اگر کارشناس پایگاه داده هستید، یک برنامه چت برای نوجوانان نسازید (مگر اینکه شما هم نوجوان باشید). شاید این یک ایده خوب باشد، اما نمی توانید به قضاوت خود در مورد آن اعتماد کنید، بنابراین آن را نادیده بگیرید. باید ایده های دیگری وجود داشته باشد که شامل پایگاه های داده باشد و بتوانید کیفیت آنها را قضاوت کنید. آیا فکر کردن به ایده های خوب در مورد پایگاه های داده برایتان سخت است؟ این به این دلیل است که تخصص شما استانداردهای شما را بالا می برد. ایده های شما در مورد برنامه های چت به همان اندازه بد هستند، اما شما در آن حوزه به خودتان پاس Dunning-Kruger می دهید.
مکانی برای شروع جستجوی ایده ها چیزهایی است که شما نیاز دارید. باید چیزهایی باشد که به آنها نیاز دارید.
یک ترفند خوب این است که از خود بپرسید که آیا در شغل قبلی خود تا به حال خود را در حال گفتن “چرا کسی x نمی سازد؟ اگر کسی x می ساخت، ما آن را در یک ثانیه می خریدیم” یافته اید یا خیر. اگر می توانید به هر x فکر کنید که مردم در مورد آن گفته اند، احتمالاً یک ایده دارید. شما می دانید که تقاضا وجود دارد و مردم در مورد چیزهایی که ساختن آنها غیرممکن است این را نمی گویند.
به طور کلی، سعی کنید از خود بپرسید که آیا چیزی غیرمعمول در مورد شما وجود دارد که نیازهای شما را با نیازهای اکثر افراد متفاوت کند. شما احتمالا تنها کسی نیستید. به خصوص اگر به گونه ای متفاوت باشید که مردم به طور فزاینده ای از آن برخوردار خواهند شد، خوب است. برای کسی که دانشجوی کالج نبود، شروع فیس بوک بسیار سخت بود. بنابراین، اگر یک بنیانگذار جوان هستید (مثلاً زیر 23 سال)، آیا چیزهایی وجود دارد که شما و دوستانتان می خواهید انجام دهید که فناوری فعلی به شما اجازه نمی دهد؟
بهترین چیز بعدی بعد از یک نیاز برآورده نشده خودتان، یک نیاز برآورده نشده شخص دیگری است. سعی کنید با همه کسانی که می توانید در مورد شکاف هایی که در جهان پیدا می کنند صحبت کنید. چه چیزی کم است؟ آنها دوست دارند چه کاری انجام دهند که نمی توانند؟ چه چیزی خسته کننده یا آزاردهنده است، به خصوص در کار آنها؟ بگذارید مکالمه عمومی شود؛ خیلی تلاش نکنید تا ایده های استارتاپی پیدا کنید. شما فقط به دنبال چیزی هستید که افکاری را جرقه بزند. شاید مشکلی را متوجه شوید که آنها به طور آگاهانه متوجه نشده بودند، زیرا شما می دانید چگونه آن را حل کنید.
زمانی که یک نیاز برآورده نشده را پیدا می کنید که متعلق به خودتان نیست، ممکن است در ابتدا کمی مبهم باشد. کسی که به چیزی نیاز دارد ممکن است دقیقا نداند به چه چیزی نیاز دارد. در آن صورت، من اغلب به بنیانگذاران توصیه می کنم که مانند مشاوران
عمل کنند – که کاری را انجام دهند که اگر برای حل مشکلات این یک کاربر خاص استخدام شده بودند، انجام می دادند. مشکلات مردم به اندازه کافی شبیه است که تقریباً تمام کدی که به این روش می نویسید قابل استفاده مجدد خواهد بود، و هر آنچه قابل استفاده مجدد نیست، قیمت کمی برای شروع مطمئن از اینکه به انتهای چاه رسیده اید خواهد بود.
یک راه برای اطمینان از اینکه کار خوبی در حل مشکلات دیگران انجام می دهید این است که آنها را مال خود کنید. وقتی Rajat Suri از E la Carte تصمیم گرفت نرم افزاری برای رستوران ها بنویسد، شغلی به عنوان پیشخدمت گرفت تا یاد بگیرد رستوران ها چگونه کار می کنند. این ممکن است به نظر برسد که کارها را به افراط می برد، اما استارتاپ ها افراطی هستند. ما دوست داریم وقتی بنیانگذاران چنین کارهایی انجام می دهند.
در واقع، یکی از استراتژی هایی که به افرادی که به یک ایده جدید نیاز دارند توصیه می کنم این است که صرفاً فیلترهای schlep و unsexy خود را خاموش نکنند، بلکه به دنبال ایده هایی باشند که unsexy یا شامل schleps هستند. سعی نکنید توییتر را شروع کنید. این ایده ها آنقدر نادر هستند که نمی توانید با جستجوی آنها آنها را پیدا کنید. چیزی غیر جذاب بسازید که مردم حاضر باشند به شما برای آن پول بدهند.
یک ترفند خوب برای دور زدن schlep و تا حدی فیلتر unsexy این است که از خود بپرسید چه چیزی را آرزو می کنید شخص دیگری بسازد تا بتوانید از آن استفاده کنید. الان برای چی حاضری پول بدی؟
از آنجایی که استارتاپ ها اغلب شرکت ها و صنایع شکست خورده را جمع آوری زباله می کنند، می تواند یک ترفند خوب باشد که به دنبال آنهایی باشید که در حال مرگ هستند یا سزاوار مرگ هستند و سعی کنید تصور کنید چه نوع شرکتی از مرگ آنها سود خواهد برد. به عنوان مثال، روزنامه نگاری در حال حاضر در حال سقوط آزاد است. اما هنوز ممکن است بتوان از چیزی شبیه به روزنامه نگاری پول درآورد. چه نوع شرکتی ممکن است باعث شود مردم در آینده در مورد برخی از محورها بگویند “این روزنامه نگاری را جایگزین کرد”؟
اما تصور کنید این سوال را در آینده می پرسید، نه اکنون. وقتی یک شرکت یا صنعت دیگری جایگزین دیگری می شود، معمولاً از کنار می آید. بنابراین به دنبال جایگزین x نباشید؛ به دنبال چیزی باشید که مردم بعدها می گویند در نهایت جایگزین x شد. و در مورد محوری که جایگزینی اتفاق می افتد، خلاق باشید. به عنوان مثال، روزنامه نگاری سنتی راهی برای خوانندگان برای کسب اطلاعات و کشتن وقت است، راهی برای نویسندگان برای کسب درآمد و جلب توجه، و وسیله ای برای چندین نوع تبلیغات مختلف است. می تواند در هر یک از این محورها جایگزین شود (در حال حاضر در بیشتر آنها شروع شده است).
وقتی استارتاپ ها شرکت های قدیمی را مصرف می کنند، معمولاً با خدمت به بازار کوچک اما مهمی شروع می شوند که بازیکنان بزرگ آن را نادیده می گیرند. این به خصوص خوب است اگر در نگرش بازیکنان بزرگ مقداری بی اعتنایی وجود داشته باشد، زیرا این اغلب آنها را گمراه می کند. به عنوان مثال، پس از اینکه استیو وزنیاک کامپیوتری را که تبدیل به اپل I شد ساخت، احساس وظیفه کرد که به کارفرمای سابق خود Hewlett-Packard گزینه تولید آن را بدهد. خوشبختانه برای او، آنها آن را رد کردند، و یکی از دلایلی که این کار را کردند این بود که از یک تلویزیون به عنوان مانیتور استفاده می کرد، که برای یک شرکت سخت افزاری سطح بالا مانند HP در آن زمان غیرقابل تحمل به نظر می رسید.
آیا گروه هایی از کاربران شلخته اما پیچیده مانند علاقه مندان به رایانه های کوچک اولیه وجود دارند که در حال حاضر توسط بازیکنان بزرگ نادیده گرفته می شوند؟ یک استارتاپ با چشم انداز چیزهای بزرگتر اغلب می تواند به راحتی یک بازار کوچک را با صرف تلاشی که با آن بازار به تنهایی توجیه نمی شود، به دست آورد.
به همین ترتیب، از آنجایی که موفق ترین استارتاپ ها معمولاً سوار موجی می شوند که بزرگتر از خود هستند، می تواند یک ترفند خوب باشد که به دنبال امواج باشید و بپرسید چگونه می توان از آنها بهره برد. قیمت های توالی ژنی و چاپ سه بعدی هر دو در حال کاهش به سبک قانون مور هستند. در چند سال آینده چه کارهای جدیدی می توانیم انجام دهیم؟ ما چه چیزهایی را ناخودآگاه رد می کنیم به عنوان غیرممکن که به زودی ممکن خواهد بود؟
طبیعی(ارگانیک)
اما صحبت در مورد جستجوی آشکار برای امواج، مشخص می‌کند که چنین دستورالعمل‌هایی طرح B برای دریافت ایده‌های استارتاپی هستند. جستجوی امواج اساساً راهی برای شبیه‌سازی روش ارگانیک است. اگر در لبه پیشرو یک زمینه در حال تغییر سریع هستید، نیازی به جستجوی امواج ندارید؛ شما موج هستید.
پیدا کردن ایده های استارتاپی یک تجارت ظریف است و به همین دلیل است که اکثر افرادی که تلاش می کنند به طور فجیعی شکست می خورند. صرفاً تلاش برای فکر کردن به ایده‌های استارتاپی خوب کار نمی کند. اگر این کار را انجام دهید، ایده های بدی دریافت می کنید که به طرز خطرناکی قابل قبول به نظر می رسند. بهترین رویکرد غیرمستقیم تر است: اگر پیشینه مناسبی داشته باشید، ایده های خوب استارتاپی برای شما واضح به نظر می رسد. اما حتی آن وقت هم نه بلافاصله. مدتی طول می کشد تا با موقعیت هایی مواجه شوید که متوجه چیزی گم شده هستید. و اغلب این شکاف ها به نظر نمی رسد ایده هایی برای شرکت ها باشند، فقط چیزهایی که ساخت آنها جالب خواهد بود. به همین دلیل است که خوب است زمان و تمایل به ساختن چیزها فقط به خاطر اینکه جالب هستند داشته باشید.
در آینده زندگی کنید و آنچه را که جالب به نظر می رسد بسازید. به نظر عجیب می رسد، اما این دستور العمل واقعی است.
