من نظریه های زیادی درباره چگونگی انجام کارها شنیده ام. من به این موضوع علاقه مندم، بنابراین توجه می کنم و می بینم که چگونه این نظریه ها درست هستند.
بهترین نظریه این است: ترکیبی از تمرکز و ارتباطات شخصی. چارلی رز این را به پل گراهام گفت، که به من گفت.
این به نظر بسیار دقیق است. چیزهای خوب زیادی وجود دارد که من می خواهم انجام دهم اما هرگز در صدر لیست من قرار نمی گیرند. من در مورد آنها هیچ پیشرفت واقعی نداشته ام. برعکس، من متوجه می شوم که هر چیزی که بیشتر روی آن تمرکز می کنم تقریباً همیشه اتفاق می افتد. به نظر می رسد که استارتاپ های کوچک می توانند به طور همزمان حدود سه کار انجام دهند، و معمولاً هر کاری باشد که مدیرعامل روی آن تمرکز می کند. مطمئناً هر چیزی که اولویت اول یا دوم کسی نباشد، بعید است در دنیای پرمشغله یک استارتاپ انجام شود.
اکثر بنیانگذاران استارت‌آپ‌های اولیه کار بدی در تمرکز شرکت بر روی دو یا سه اولویت حیاتی انجام می‌دهند – آنها هر شی جدید و براقی را که در آن روز ظاهر می‌شود دنبال می‌کنند. این تا حدودی قابل انتظار است – افرادی که شرکت راه اندازی می کنند عموماً دوست دارند کارهای جدید انجام دهند، نه اینکه به طور بی امان همان کارها را اجرا کنند. اما خویشتن داری بسیار مهم است. توجیه پذیرفتن یک پروژه دیگر با گفتن اینکه اینقدر وقت گیر نخواهد بود بسیار آسان است. متأسفانه، به احتمال زیاد یا وقت گیر خواهد بود، یا ارزش چیزی را ندارد. اکثر بنیانگذاران می دانند چه کاری باید انجام دهند. آنها فقط نمی دانند چه کاری نباید انجام دهند.
نسخه Y Combinator برای تمرکز “نوشتن کد و صحبت با کاربران” است. برای یک استارتاپ که فقط چند نفر است، اکثر چیزهای دیگر اتلاف وقت است (با فرض اینکه بنیانگذاران قبلاً استراتژی شرکت را در نظر گرفته باشند و “صحبت با کاربران” همچنین به معنای جذب کاربران باشد). به هر دلیلی، بسیاری از بنیانگذاران دوست دارند وقت خود را صرف چیز دیگری کنند – نگران شدن در مورد جزئیات ساختارهای شرکتی، مصاحبه با وکلا، انجام یک کار واقعاً خوب در حسابداری و غیره. همه این تظاهر به اداره کردن یک شرکت مانع از اداره واقعی یک شرکت می شود. بهترین استارتاپ هایی که ما تأمین مالی می کنیم به دفتر ساعات کاری می آیند تا در مورد محصول خود، نحوه تکامل آن، نحوه رشد سریع تر و با هیجان از نشان دادن ویژگی های جدیدی که کاربرانشان می خواهند به ما بگویند. بدترین ها می آیند تا – دوباره و دوباره – در مورد همه چیزهای دیگر صحبت کنند.
در بخش روابط شخصی، اکثر مردم در نهایت متوجه می شوند که انجام کارهای واقعاً خوب به تنهایی دشوار است – اکثر آنها به سادگی کار زیادی می طلبند. استارتاپ های موفق معمولاً متوجه می شوند که بزرگترین مشکل آنها استخدام است و مطمئناً استخدام خوب مهم ترین کاری است که یک بنیانگذار می تواند برای استارتاپ خود انجام دهد (و بهترین کاری که یک سرمایه گذار می تواند انجام دهد، تأمین مالی بنیانگذاران بزرگ است). “همیشه در حال استخدام و ارتقای افراد با استعداد باشید” توصیه بسیار خوبی است. داشتن روابط خوب با افرادی که با آنها کار می کنید نیز توصیه بسیار خوبی است.
من سعی می کنم تا حد امکان با افراد باهوش ملاقات کنم و به آنها کمک کنم. علاوه بر اینکه سرگرم کننده و جالب است، این برای انجام کارها مهم است. اینها افرادی هستند که من تمایل دارم استخدام یا تأمین مالی آنها را انجام دهم، و فکر می کنم برای بسیاری از افراد دیگر نیز همینطور است. این واقعاً خویشاوندپرستی نیست. من فکر می‌کنم کار کردن با دوستانتان یک استراتژی خوب است و افراد باهوش و مؤثر تمایل دارند افراد باهوش و مؤثر دیگر را دوست داشته باشند. بهترین استخدام‌هایی که من یا سایر شرکت‌ها انجام داده‌ام معمولاً دوستان یا دوستان دوستان هستند. مشارکت‌ها و فروش نیز به دلایل مشابه به شدت به روابط شخصی متکی است.
نادیده گرفتن روابط شخصی آسان است – به نظر می رسد در تضاد با تمرکز باشد. اما این یک استثنای مهم است. این همچنین یکی از لذت بخش ترین بخش های کار است.
زمانی که تمرکز شدید و تیم های عالی را ترکیب می کنید، جادو اتفاق می افتد.
